I CUMMÀRI D’A RUGA

Puntu erba, puntu smerlu e puntu chjinu
nu gruppu supa all’atru ʼe macramè.
I cummàri seduti ʼntra la ruga
la tila de linu rigamàunu.
A cchjù becchja ncignàva lu rosàriu
e chiḍḍha cantilèna de preghèra
finu a lu spuntùna s’allongàva:
“ammen, ammen” tutti rispundìanu
e non bidìanu l’ura u fina a litania
pemmu cùntanu i fatti de lu jornu.
- Cummàra Rosa e comu jiu a finira
lu discùrzu segrètu ʼe stamatìna?
- Cummàra mia non bi lu pozzu dira
ca non bogghju i palòri u vannu avànti...
E tutti s’a ridìanu ccittu ccittu,
ca lu fattu de già era sapùtu

Cummarijàndu passàvanu li uri
e quandu l’ùrtima spera de lu sula
arrèdi ʼu muragghjùna s’ammucciàva,
ʼa cummàra a la casa s’indajia
pemmu apprònta lestu lu mangiàra,
accussì ʼu marìtu ch’arrivàva,
cu i cassaròli a li mani la vidìa
e ʼntra lu cora soi si rallegràva
pe lu garbu c’avìa ʼa mugghjèra sua.
Chista era ʼna vota ‘a ruga mia!
Ma mò non c’è nuḍḍhu chi rigàma.
I giùvani all’èstaru partìru
e ʼntr ʼo cora pìnsanu ʼo pajìsa
e a chiḍḍha ruga stritta, antìca e cara
duva i casi parràvanu d’amùra
e ʼa chjava a la porta si dassàva.

Maria Teresa Scolieri Condò

’A FORTÙMA MI NCUNTRÀU
Nu jornu ’a fortùna mi ncuntràu
a nu puntùni de na longa via,
mi fermàu u passu e mi parràu:
“Behṛa cotràra, canùsci la via?”
“Certu ca la canùsciu, è tanta chjana,
sempa darìtta, ccà davànti a mmìa”.
“’A strata chi tu vidi non è chjana,
e s’è darìtta non è fatta pe ttìa;
mò ti portu eu pe lu toi andàra
com’è disìgnu nte la testa mia.

Vènami apprèssu e non ti scumpidàra
si duri su’ li petri de la via”.
Nci jivi apprèssu e non mi scumpidài,
marcicài li petri de la via,
sagghjìvi a munti e scindìvi a vahṛi
ma sempa fermu lu passu tenìa.
E seguitài pe chjanu e pendìnu
e de luntànu ’a fortùna abbistài:
fu jornu, fu sira, fu matìnu,
ma u passu meu non fu stancu mai

Tota Gallelli